Προσφορά Αυτά που θυμάμαι από το Kaktos! "…Τα δικά μας τα χρόνια ήτανε πιο καλά από τούτα δω τα σημερινά. Τα τραγούδια μας ήτανε όμορφα, μερακλήδικα… Κι ο κόσμος που ερχότανε στα μαγαζιά ήταν άλλος κόσμος γιατί αυτοί ξέρανε να διασκεδάσουνε…"<br><br>Τα αυτοβιογραφικά αυτά λόγια της Ρόζας Εσκενάζη έχουν κάτι από την μαγευτική απλότητα της ανατολίτικης ομορφιάς. Μιας ομορφιάς που ξεχύνεται μέσα από όποια εκδήλωση του ανθρώπου της Ανατολής – από την πιο πολύ σύνθετη καλλιτεχνική δημιουργία μέχρι την καθημερινή πεζότητα. Και γι’ αυτό είναι γνήσια τούτη η ομορφιά, ακατάλυτη: γιατί είναι ένας ολόκληρος τρόπος ζωής. Και η Ρόζα Εσκενάζη ένα κομμάτι δικό της. Ένα κομμάτι της ζωής που φεύγει, του ελληνισμού που νοθεύεται αδίστακτα, προγραμματισμένα.<br><br>Τούτη η διάσταση δίνει και το μέτρο της δουλειάς του Κώστα Χατζηδουλή: Ένα κομμάτι της Ελλάδας που φεύγει, διασώζεται για να στηθεί δίπλα στα πολλά παραδοσιακά πολιτιστικά της στοιχεία. Κι είναι τύχη για τον τόπο που ο φίλος και μοναδικός στο είδος του ερευνητή, Κώστας Χατζηδουλής αποφάσισε να προσθέσει στην πολύτιμη δουλειά του και την Ρόζα Εσκενάζη.<br><br>…Ήμουν τυχερή -γράφει- γιατί είχα και "Κισμέτ". Αν μπορούσε θα πρόσθετε σήμερα: και το "Κισμέτ" μου μ’ έφερε μπροστά στον Κώστα Χατζηδουλή.
